ต้องสวยแค่ไหน ต้องดีเท่าไร
ตอบหน่อยเธอถึงจะรัก เธออายใช่ไหมที่เธอมีฉัน
อยู่เคียงเป็นคู่ชีวิต ก็เพราะฉันรักเธอ
แต่เธอกลับมองว่าผิด รังเกียจทุกอย่างที่เป็นฉัน
ใบหน้าเหมือนม้าแสนอัปลักษณ์
ฟันเหยินดั้งหักและก็ผมหยิก ทำดีเท่าไร
เธอก็ไม่คิดจะมีหัวใจให้กัน
เขาพระสุเมรุยกมาประเคน เพื่อเธอทำได้ทั้งนั้น
ตามความต้องการจนพอใจ
เอิงเออ เอิงเออ เอิงเอย
พระปิ่นทองเอ๋ยไฉนเลยให้ข้าอุ้มท้อง
ร่วมเรียงเคียงหมอนนอนฝันเท่านั้นก็ยังไกล
มิได้ตามนั้นต้องโดนโทษทัณฑ์ประหารชีพวางวาย
จำใจถอดรูปม้ากลายเป็นนางมณีรัตนา
พี่หลงรูปกายร่วมอยู่กิน พูดพร่ำติฉินแก้วหน้าม้า
มิอาจเทียบ มณีรัตนา ยิ่งช้ำอุราเมื่อได้ฟัง
ฉันต้องสวยแค่ไหน จึงจะได้ใจเธอ
ให้เธอไปเท่าไร แต่สุดท้ายก็ใจพัง
หวังแค่เพียงได้เป็นคนในสายตาเธอสักครั้ง
รู้ว่าไม่มีวัน จะได้อยู่ในหัวใจ
ต้องช้ำแค่ไหน ไม่เคยอยู่ในสายตา
แต่ช้ำยิ่งกว่า เธอตัดสินแค่เพียงรูปกาย
บังคับไม่ได้ ทำใจ รักไป เจ็บไป โง่ไป
ฉันต้องสวยแค่ไหน จึงจะได้ใจเธอ
ให้เธอไปเท่าไร แต่สุดท้ายก็ใจพัง
หวังแค่เพียงได้เป็นคนในสายตาเธอสักครั้ง
รู้ว่าไม่มีวัน จะได้อยู่ในหัวใจ
ต้องช้ำแค่ไหน ไม่เคยอยู่ในสายตา
แต่ช้ำยิ่งกว่า เธอตัดสินแค่เพียงรูปกาย
บังคับไม่ได้ ทำใจ รักไป เจ็บไป โง่ไป